ගැටී හෙමිහිට සැලෙන මැරුණු දිවි කදුරු ගසේ මුදුන් ඉපලකට වී නියං කොබෙයියෙක් සඳවතට නෙත් හෙළා පවසද්දි උගේ දුක… කළුවලා මැරයො පැන පැහැරගෙන සඳවතිය රත් පැහැති

පැතූ පැතුමන් පෙරදින ගිනි ගනිද්දී අනන්තය තෙක් එකිනෙක ගැටෙද්දී ගල් බොරලු නොව හිත් පතුලෙන්ම පියුමන් යදිද්දී සදෙව් කුලයෙන් වැඩියාදෝ නුඹ කිරිල්ලී නැගුණු සුසුමන් පෙරදින ලය

අසීමිතයි ඔය සෙනෙහස දැහැන්ගතව එය විදින්න නුඹ මට භාවනාවක් ය ජීවිතයට සතුට ගෙනෙන. .. දයාබරව අමතන විට නිවෙනවා දුක්ගිනි සියල්ල ජිවත්වෙන ඩිංගට ඇති දැහැන්ගතව මෙත්

පෙම්වතියන් දෙදෙනෙකු ය දෙපසක එකියක පීන පයෝධර ඇත්තී ය අනෙකිය ක්ෂුද්‍ර පයෝධර ඇත්තී ය.. අඩවන් ය ඇස් පළමුවැන්නිය නිල්වන් ය ඇස් දෙවැන්නිය ළා රත් ය