දඩයම් ඉංජිනේරු ක්‍රියාන්විතය ඇරඹුණේ එවෙලේය. ඔහු වැටුණු ගස් කඳට ආනතව ඉන් අඩි දහයක් පමණ ඇතින් ඔහුගේ තුවක්කුව අටවයි. “මේ අඩි වල හැටියට ඌරා මෙච්චර විතර උස වෙන්න ඕන. අත්ත යටින් යනකොට හොම්බ මෙතන නම් කන මේ හරියේ වෙන්න ඕන. ටිකක් පහළින් අඩියක් විතර ඈතින් රත් කිහිල්ල. (රත් කිහිල්ල යනු ඉදිරියෙන් එන උණ්ඩයක් ඉදිරිපස වම් උරහිස මගහැර කිහිල්ල හරහා හදවතට ඇතුළු විය හැකි පෙදෙසයි.) සතා තුවක්කුව ළඟ වැටෙනවා…. බලන්නකෝ මං කියන දේ…” මම නිහඬව අස සිටියෙමි. ඔහු හීන් සීරුවේ මරුවැල ඇටවීය.

මම ඇය කතාවට අල්ලා ගතිමි. ඇය බල්ලන් ගැන බොහෝ දේ දන්නා අයෙකි. මේ මිශ්‍රණයෙන් බිහිවෙන බල්ලන් අතිශය මිත්‍රශීලි වන බවත් ඒ තරම් හොඳ සත්ත්ව යහළුවන් ලෝකයේ කිසිම තැනකින් වත් නොලැබෙන බවටත් ඇය මට කීවාය.

මේ අතර කඩේ මැනේජර් ලෙස වැඩ කරන වයස 20 ක් පමණ පිරිමි ළමයාද අපේ කතාවට එකතු විය.
“මෙතනට තිස්සෙම පැටව් එනවා….යනවා… හැබැයි මං මූට මාර ආදරෙයි … මම හැමදාම රෑට ජර්සිය අස්සේ දාගෙන මූ ගෙදර අරන් යනවා.. මූට මොලේ තියනවා.. මම සල්ලි එකතු කර ගන්න කල් තමයි මෙච්චර දවසක් තිය ගත්තේ. ඒත් උඹට සල්ලි තියනවනම් මූ ගනින්… උඹ මූට අදරෙයි කියලා මම දැකල තියනවා…” හේ මට කීය.

“පොඩ්ඩක් හිටපන්…”කී මම බැංකුවට ගියෙමි.
ගෙවමින් පවතිනා නිවාස ණයෙන් අපදා සඳහා කෙතරම් මුදලක් ආපසු ගන්නටව පුලුවන්දැයි විමසුවෙමි. බල්ලා ගේ ගණනට වඩා ඩොලර දෙතුන් සියයක් ආපදාවකදී මට ලබා ගත හැක. මට ඒ ප්‍රමාණවත්ය.
“වැට කඩා වැටුණ ඊයේ රෑ ..” මම බැංකුවට කීවෙමි. වැට කඩා වැටීම අපදාවකි.

කෙදිනකව වත් නොදුටු ලෙස මම ඔහු දැකීමි. මුහුණ පුරා වැඩුණු අපිළිවෙළ රැවුල නැත. මනා සේ කොට කර කැපු උඩු
රැවුල මේ දැන් අද උදේ කැපූ හැටියකි. පරණ හම ගිය තොප්පියෙන් වැසුණු කිළිටි දිග කෙස් වැටිය වෙනුවට බාබර් කෙනෙකුගේ හොඳ සාත්තුවක් ලැබී ඇතැයි දුටු ගමන් කිව හැකි ලස්සනට කොටට කපා පස්සට පීරූ කොණ්ඩයකි. ඇඳුම් පීටර් කවදාවත් නො ඇඳ සිටි තරමට පවිත්‍රය. සෝදා මදින ලද කලිසමකින්ද කපුවෙන් ගෙතූ ස්වෙටරයකින් ද ඊට උඩින් පැළඳි උණුහුම් කබායකින්ද ඔහු සැරසී සිටී. කිළිටි ගතියක් අහලකවත් නැත. හැබයි පීටර් රෝද පුටුවේය.

“මේ මොකද ?..රෝද පුටුවක? මට ඇසුණේ නිතැතිනි.
“මට මෝටර් නියුරෝන් හැදුණ තුසිත්…දැන් කකුල් වැඩ කරන්නේ නැහැ… කකුල් වැඩ කරන්නේ නැහැ..
මම කම්පාවට පත්වීමි. මගේ තොල කට වේලිණි … දිවේ වචන හිරවිණි.

ජීවිතයේ දුන් තෑගි වලට වඩා තෑගි ලැබුණු වාසනාවන්තයන් අතරින් මමත් එකෙක්මි. මගේ 10 වැනි උපන්දිනයට කැමරාවකුත් , A ලෙවල් කරන්නට පන්ති යන්නට ට්‍රේල් වර්ගයේ මෝට බයිසිකලයකුත් අරන් දුන්නේ ආදරණීය තාත්තාය. ඒ මිල අධික තෑගි අතරේ හිතින් කවදාවත් අමතක නොවන වෙනත් තෑගි තිබේ.