වසර 40ක් ගෙවී ගිය ද තවමත් අප අන්ධකාරයේ අතපත ගාමින් සිටින රටට ටෙලිවිෂන ප්‍රතිපත්තියක් (Television Policy) දැක ගන්නට හෝ හඳුනා ගන්නට නොහැකි වීම ගැටලුවකි. 1990
මා ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ අධ්‍යාපන සේවයේ නියුතුව සිටියදී මවිසින් “රූපණ” නමින් වැඩසටහනක් සඳහා යෝජනා ඉදිරිපත් කළෙමි. එම වැඩසටහන නව අධ්‍යාපන සේවයේ නිර්මාතෘ තිලක්
දෙවන ලිපිය 2019 වර්ෂය වන විටත් ලෝකය පුරා අරගල, ගැටුම්, ජනවාර්ගික අර්බුද, යුද්ධ දෙසියකට බෙහෙවින් ඉහළ ප්‍රමාණයක් පිළිබඳව තොරතුරු මාධ්‍යයෙහි වාර්තා වෙයි. ලොව ප්‍රබල රට
විෂය නිශ්‍රිත වාර්තාකරණය වෙනුවට පුද්ගල නිශ්‍රීත වාර්තා කරණය බොහෝ චරිතාපදාන වාර්තා වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයින් / අධ්‍යක්ෂකවරුන් තෝරා ගැනීමට ඉදිරිපත් ව සිටී. කථන භාවිතය අවම තරමකින් යොදා
ටෙලිවිෂනය ජනගතවීමට බොහෝ කලකට පෙර සිට වාර්තා වැඩසටහන් (documentary) නිෂ්පාදනය / අධ්‍යක්ෂණය ආරම්භ වූයේ සිනේ මාධ්‍යයෙනි. සමාජ යථාර්ථය ඇති සැටියෙන් විදහා දැක්විය හැක්කේ වාර්තා වැඩසටහන්
අපි ගුවන් විදුලියට සවන් දුන්නෙමු.රූපවාහිනිය නැරඹුවෙමු.සමාජ මාධ්‍යයට සවන් දෙමින් නැරඹුවෙමු. මේ හැමෝම අපට එක ගොඩකට දමා “රසිකයන්” ලෙස හදුන්වා දීමේ හැකියාව තිබේ. 2019 වර්ෂය
