කෙදිනකව වත් නොදුටු ලෙස මම ඔහු දැකීමි. මුහුණ පුරා වැඩුණු අපිළිවෙළ රැවුල නැත. මනා සේ කොට කර කැපු උඩු
රැවුල මේ දැන් අද උදේ කැපූ හැටියකි. පරණ හම ගිය තොප්පියෙන් වැසුණු කිළිටි දිග කෙස් වැටිය වෙනුවට බාබර් කෙනෙකුගේ හොඳ සාත්තුවක් ලැබී ඇතැයි දුටු ගමන් කිව හැකි ලස්සනට කොටට කපා පස්සට පීරූ කොණ්ඩයකි. ඇඳුම් පීටර් කවදාවත් නො ඇඳ සිටි තරමට පවිත්‍රය. සෝදා මදින ලද කලිසමකින්ද කපුවෙන් ගෙතූ ස්වෙටරයකින් ද ඊට උඩින් පැළඳි උණුහුම් කබායකින්ද ඔහු සැරසී සිටී. කිළිටි ගතියක් අහලකවත් නැත. හැබයි පීටර් රෝද පුටුවේය.

“මේ මොකද ?..රෝද පුටුවක? මට ඇසුණේ නිතැතිනි.
“මට මෝටර් නියුරෝන් හැදුණ තුසිත්…දැන් කකුල් වැඩ කරන්නේ නැහැ… කකුල් වැඩ කරන්නේ නැහැ..
මම කම්පාවට පත්වීමි. මගේ තොල කට වේලිණි … දිවේ වචන හිරවිණි.