තේරෙනව නම් ඕන මඟුලක්, ඕන විදියකට කිව්වට, ලිව්වට කමක් නෑ කියන කම්මැලිකම සහ බැරිකම මත පදනම් වෙච්ච විකාරය පැත්තකට දාලා, නිශ්චිත ඍජු අදහසක් නිශ්චිතව ප්‍රකාශ කරන්න භාෂාව නිශ්චිත ලෙස භාවිතා කරන්න ඕන කියන මූලික කාරණය අපි නැවත අපේ ළමයින්ට උගන්නන්න ඕන…

අලවත්තාගොඩ ප්‍රේමදාස කියල මහත්තයෙකුයි නලින් ද සිල්වා කියලා මහත්තයෙකුයි හරි හරියට රණ්ඩු වෙනවා. සුචරිත ගම්ලත් කියලා මහත්තයෙක් එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර මහත්තයත් එක්ක ඔට්ටු වෙනවා.
සරච්චන්ද්‍ර මහත්තයා ගැන නම් අපි ඉස්කෝලෙදි අහල තිබුණා!
පියසීලි විජේගුණසිංහ කියලා නෝනා කෙනෙකුත් අතර මැද්දෙන් පැනලා මේ වලි වලට සෙට් වෙනවත් මතකයි.

පස්සෙ කාලෙක හැරිලා බලනකොට තමයි තේරෙන්න ගත්තේ මිනිස්සුන්ට ගහන්නේ නැතුව අදහස් මත වාද වලට ගැටෙන්න පුළුවන් කියලා.