සිංහල දෙමළ අලුත් අවුරුද්දට කිසිත් චාරිත්‍ර නොකරන අපේ ඇතැම් සිංහළ බෞද්ධයන් නිවාඩු ගන්නට නුවරඑළියට හෝ වෙනත් ශීත රටකට යද්දී අප කෙසේනම් ජනවාරි පළමුවනදා එය නො සමරා සිටින්නෙමුද?
එය සිංහල රටේ සුද්දාට බණිමින් ඌ අපව සූරා කෑවායැයි සටන්පාඨ කියමින් ඔහුගේම ඇඳුම් ඔහුටත් වඩා ජේත්තුවට ඇඳ , තමන්ගේ බසේ මූලික ව්‍යාකරණයවත් නොදැන නොසලකමින් සිට සුද්දාගේ බස මඳක් හෝ වරදන අයට පහත් කොට සලකන්නට තරම් අපි පමා වෙන්නේ නෑ.
තවමත් බුදුන් දෙසූ උතුම් කළගුණ ඊටත් ඉහළින් වඩා ගරු කරමින් ඉන්නා අප කෙසේනම් මහා බ්‍රිතාන්‍යයන් ආ ජනේරුව නොසළකා සිටීද? එය අපගේ කොම්ප්‍රදෝරු මානසිකත්වයේ ණයගැති භාවය නොවේද?

මේ බෝධි වන්දනාව සාධාරණීකරනය කිරීම සඳහා ආනන්ද බෝධි රෝපණයක් ගැන සඳහන් කරති. බුදුන් වහන්සේ ජීවමාන කල වැඳුම් පිදුම් කළා යයි පැවසෙන ඒ ආනන්ද බෝධිය ගැන සූත්‍රපිටකයේ කොතැනකවත් සඳහන්ව නැත. එය මුල්වරට සඳහන් වන්නේ මෙරට කාලිංග බෝධි ජාතක ගාථා වලත් නොව ඊටත් පසු කලක මෙරට දී ලියන ලද කාලිංග බෝධි අට්ඨ කතාවේ බව මෙහිදී සිහිපත් කළ යුතුය. බුදුන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පත්ව පන් සාලිස් වසක්ම ධර්මය දේශනා කළත් කිසිම අවස්ථාවක තමන් බුද්ධත්වයට පත් වූ වෘක්ෂ මූලයක් ගැන සඳහන් කර නොමැත. බෝධි වෘක්ෂය වන්දනා මාන කිරීම ඇරඹුණේ ක්‍රි.පූ. 3වන සියවසේ දී ඉන්දියාවේ අශෝක අධිරජුගේ සමයේ දී බව ශාසන ඉතිහාසයෙන් පැහැදිලි වේ.